Welk bedrag kun je missen? Wat voor bedrag doet pijn om af te geven? Af te staan, zonder er iets voor terug te krijgen. Is dat €1, 5, 10, 20, 50, 100 of misschien wel €500? Stop het bedrag of biljet in je broekzak en geef het aan iemand die het gebruiken kan. Iemand die het harder nodig heeft dan jij. Deze vraag, deze uitnodiging sprak enige tijd geleden boeddhistisch leraar Gil Fronsdal uit in een van zijn dharmatalks.
Leuk, een experiment! Echter, in de praktijk is het een harde leerschool, misschien wel levensles. Ik viel mezelf erg tegen, bah! Het bleek erg moeilijk te zijn om vrijgevig te zijn; iets te geven, zonder iets terug te verwachten. Welk bedrag deed mij echt pijn? Ideeën over de persoon in kwestie, de besteding van “mijn” geld, waar ik eigenlijk toch liever zelf iets over te zeggen had; allerlei gedachten kwamen voorbij. Daar stond ik dan met mijn goed bedoelde boeddhistische intenties, beetje gierig te wezen. Wat blijft er over van mededogen en je liefdevolle vriendelijkheid van het zitkussen? Hhm, stof tot nadenken.
Dat gebeurt gelukkig niet bij mij alleen. Door de gebeurtenissen de afgelopen week in Nepal staan de kranten weer vol met nieuws over allerlei acties. Wel of geen avondvullend programma op de televisie, met de crème de la crème van bekende nederlanders? Allemaal voor het goede doel. Gezien worden, gehoord worden is daarbij misschien nog wel belangrijker dan het geven. GIRO 555 is geopend en daar komt intussen al het nodige geld binnen. Gelukkig maar. Ik lees weer de oude discussie, hoeveel blijft er daadwerkelijk over van het bedrag en hoe weet ik dat het bedrag ook daadwerkelijk komt op de “juiste” bestemming?
Ik weet het niet, ik heb geen antwoorden. Wel weet ik dat er genoeg initiatieven zijn, waar al jaren met goede intenties gebouwd wordt, waar iets bereikt wordt, zonder dat daar een televisieshow voor nodig is. Een daarvan is Stichting Vayra van Maarten Olthof. Zijn stichting is al jaren actief in Nepal. http://www.vajra.nl
Nepal is een arm, doch prachtig land. Jaren geleden ben ik samen met de liefde van mijn leven daar geweest na een rondreis door het evenzeer prachtige, maar zeer andere India. Wat mij het meest is bijgebleven van Nepal was de grenzeloze vriendelijkheid van de Nepalezen. Vriendelijkheid is wat mensen met elkaar zou kunnen verbinden. Misschien zijn er rampen nodig, met bootvluchtelingen, natuurgeweld, de 5 mei herdenking om ons daar bewust van te zijn en/of te worden en te blijven. Geven is leven!