Sta ik vanavond voor het pand van Zen Eindhoven in mijn karretje te wachten, gaat er een auto naast me staan. Het raam gaat open en een wat bozige man laat merken niet blij te zijn dat hij meer moeite moet doen om zijn eigen terrein op te rijden, dan hij gebruikelijk is. Niet dat ik verkeerd sta of zo, het is gewoon wat krapjes. Ik draai mijn raam open en spontaan reageer ik of hij fijn vindt dat ik mijn karretje ga verzetten. Ik verplaats de auto 5 meter verderop. Als ik langs het huis en de man loop, zwaai ik vriendelijk. Hij zwaait terug.
Ik moest deze avond denken aan deze hilarische scene van Waardenberg & de Jong.
Gearchiveerd onder:Actualiteit
